Mükemmel Değilseniz İnsalar Sizi Daha Çok Sever
Psikolog Elliott Aronson birgün bir grup insana bir sınav sorusunu yanıtlayan öğrencileri dinlettiği bir deney tasarlar. Bu ses kaydında bazı öğrenciler gayet nizami yanıtlar verebilirken, bazılarının ise bir fincan kayveyi devirmek gibi sakarlıklar yaptıklarına dair sesler duyulmaktadır.
Deney tamamlanıp katılımcılara hangi grubu daha çok sevdikleri sorulduğunda kahveyi döken grubun daha büyük sempati topladığı ve çoğunluk tarafından daha çok sevildikleri görülüyor.
Aslına bakılırsa zaten mükemmellik çabası derinlerdeki sevilmezlik temel inancından kaynaklanıyor. Siz sevilmediğinizi düşündüğünüzde hem karşı tarafa kendinizi sevilmez bir kimse olarak sunma ihtimaliniz artıyor hem de sevildiğinize dair sinyalleri ve işaretleri göz ardı etme, buna karşın sevilmediğinize dair işaretler için radarlarınızı açık tutma ihtimaliniz de yükseliyor. Üstelik mükemmel “görünen” kişiler genellikle kendimize dair eksiklikleri bize hatırlatarak huzursuz hissetmemize de neden olabiliyor. Dolayısıyla sizin de mükemmel olmaya dair nafile çabanız varsa durumu bir gözden geçirmenizde fayda varmış gibi görünüyor.