İntihar Hakkında

 İntihar, bireyin açık veya örtük ölüm niyetiyle kendine uyguladığı, ölümle sonuçlanan yıkıcı eylemdir. İntihar davranışının temelinde kendine zarar verme amacı bulunmaktadır (Atay & Kerimoğlu, 2003).

Araştırmalar, intihar davranışının taklit yoluyla öğrenilebileceğini belirtmektedir.  Bu özellikle çocuklar, ergenler ve genç yetişkinler için geçerlidir (Diekstra 1974; Kreitman, Smith ve Tan 1970; Platt 1993; Schmidtke 1988, 1996; Schmidtke ve Schaller 1998; Steede ve Range 1989; Velting ve Gould 1997).  Kitle iletişim araçları, taklit için modellerin bir aktarımını sağlamaktadır.  Araştırmalarda, basılı medya (edebiyat ve basın), müzik, yayıncılık, televizyon, film, tiyatro ve İnternet gibi elektronik medya gibi farklı sunum yöntemlerini incelenmiştir.  Örneğin, Final Exit (Humphry 2002) adlı bir kitap, boğulmayı intihar etme yöntemi olarak ortaya koymaktadır.  Stack (1999), kitabın boğulma yoluyla intihar ederek yayınlandığı yılda New York’ta% 313 oranında arttığını ve vakaların% 27.3’ünde olay yerinde kitabın bir kopyasının bulunduğunu tespit etmiştir (Marzuket ve ark. 1993  , 1994; Yığın 1999).  Benzer şekilde, Phillips (1974) tarafından yapılan bir çalışma, bir intihar vakası ne kadar çok kamuoyuna açıklanırsa, yayını takip eden dönemde o kadar çok intihar olduğunu bulmuştur. 

İntihar davranışının medyada tasvirine ve bunun gençler üzerindeki etkisine odaklanan araştırma, gazetelerde intihar davranışının raporlanmasının gençlerde intihar davranışlarına katkıda bulunan bir faktör olabileceğine dair önemli kanıtlar sağlamıştır. Ayrıca bu etkinin, tasvirin dramatik olduğu, yöntemlerin açıkça belirtilerek detaylandırıldığı ve ünlüleri kapsadığı durumlar ile olayın gerçekleştiği yerlerde daha da arttığı belirlenmiştir (Hawton ve Williams 2001; Pirkis & Blood, 2001; Schmidtke & Schaller 2000).

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *