Adını Shakespeare’in Othello eserinden alan Othello sendromu patolojik kıskançlık olarak da adlandırılan, kişide saplantılı düşüncelere neden olan tedavi edilmesi gereken hastalıktır. Shakespeare’in Othello’su soylu, akıllı ve dürüst bir kişiliktir ve karısı Desdemonayla birbirlerini tutkulu bir aşkla sevmektedirler. Ancak Desdemona’nın Othello’nun ona verdiği ilk mendili kaybetmesi ve mendili başkasında görmesiyle yakalandığı saplantılı düşüncelerin içerisinden bir türlü çıkamayıp en sonunda çok sevdiği hayat arkadaşını ve kendisini öldürür. Adını bu trajik ve hüzünlü aşk hikayesinden alan Othello sendromu en basit tanımıyla kişinin aşık olduğu birini hastalık derecesinde kıskanması durumudur.
Tabii ki hepimiz birine aşık olup, onu paylaşmak istememe gibi hissiyatlara kapılabiliriz. Bu durum neticesinde çıkar zaten kıskançlık dediğimiz duygu. Othello sendromunu ise kıskançlıktan ayıran en önemli özellik başkalarında olanı değil de elinde olanı kaybetmeme korkusu üzerine kurulan kıskançlıktır.
Sendroma sahip kişi genelde gerçek dışı düşüncelere kapılır. Othello sendromunda kadın boşanmak istiyorsa adamı kesin aldatmıştır. Yoksa evdeki kavga, kaos ayrılmayı isteme sebebi olamaz. Bu vakaların mutlaka psikolojik destek görmesi gerekir. Sevdiği kişinin sadakatsiz olduğunu düşünüp bunun için tehlikeli olabilecek derecede önlemler alma yoluna gider. Eşinin ilgisizliğini aldatmaya bağlayan kişi kendini sürekli delil ararken veya eşinin sadakatini kontrol edici testler yaparken bulduğu bir kısır döngü içine sokabilir.
Peki Othello sendromunu taşıyıp taşımadığımızı nasıl anlayabiliriz?
Birlikte olduğumuz yakın ilişkiyi herkesten yada her şeyden kıskanıyorsak, ayrılmayı fobi haline getirdiysek, basit olaylara aşırı tepkiler veriyorsak, saldırganlık ve şiddet eğilimimiz arttıysa, hakaret ederek partnerlerimize değersiz hissettirme ihtiyacı güdüyorsak, aşırı derecede aldatılma korkumuz varsa eğer ve kendimizi sürekli olarak mutsuz, değersiz, çaresiz, hüzünlü hissediyorsak evet, patolojik kıskançlık içerisinde olabiliriz.