“Kızım/oğlum ben sana değil, arkadaşlarına güvenmiyorum!” diyen ebeveynler, en azından sigara ve alkol/madde kullanımı gibi riskli davranışlar söz konusu olduğunda haklı olabilir!
Akranlarla geçirilen zaman ergenlik dönemi boyunca sürekli artar. 10. sınıfın sonunda günlük zamanın% 50’ye kadarı arkadaşlar ve akranlarla geçirilir (Updegraff ve ark. 2001). Bu nedenle, akran grubunun gençlerin tutumları ve davranış kalıpları üzerinde güçlü bir etkiye sahip olduğunu varsaymak mantıklıdır.
Akran grubu, ergenlerin riskli davranışı ile oldukça alakalı bir sosyal bağlam oluşturur. Akran gruplarına entegrasyon ve akranların etkisi, şimdiye kadar tanımlanan risk davranışının en önemli iki belirleyicisini temsil eder (Lösel & Bliesner 1998, Maggs & Hurrelmann 1998, Janin Jaquat ve diğerleri 2001). Örneğin, madde kullanımının ‘normal’ davranış olarak görüldüğü belirli bir gruba entegrasyon, madde kullanımını deneme ve sürdürme için provake edicidir (Schwarzer 1996). Örneğin, yakın arkadaşlar sigara içiyorsa, ergenlerin de sigara içmeye başlaması muhtemeldir (Tyas & Pederson 1998, Carvajal ve ark. 2000). Dahası, sigara içen akranlar sigaraya erişimi kolaylaştırmakta ve tütün kullanımının ve tütünle ilgili norm ve değerlerin yayılmasına ilişkin algıları etkilemektedir (Richter & Settertobulte 2003). Akran grubunun etkisi alkol konusunda da kendini göstermektedir. Gençlerin alkol kullandığı çoğu durumun sosyal durumlar olması şaşırtıcı değildir (Schmid 2001). Akranların nispeten verimli rol modeller olarak davrandıkları veya madde kullanımının arkadaşlardan gelen aktif tekliflerle başlatıldığı varsayılsa da; bunun tersi, yani risk alan ergenlerin özel olarak ilgili ortamları aradıklarını varsaymak da mümkündür.