Öfke temel duygulardan farklı kompleks bir duygu. Bu kompleks kelimesi burada ne anlama geliyor peki? Şu anlama geliyor, her öfkelendiğimizde, öfkelenmiyoruz:) Açıklama sorudan daha karmaşık gibi görünse de evet cevap bu. Çünkü toplumsal normaların bizden sürekli olarak, güçlü olmamızı, ne olursa olsun üretmeye ve çalışmaya devam etmemizi istemesi nedeniyle “kırılgan” duygulara hayatlarımızda yer kalmadı. Acı, yalnızlık, üzüntü, kırgınlık, ümitsizlik duyguları yerine öfke duyuyoruz. Çünkü “zayıflık”la ilişkilendirilen bu duygular artık bizler için birer tabu. Kimilerimiz bu duygularını isimlendiremiyor bile. Şuan ne hissediyorsun sorusuna en çok gelen yanıtlar “Ne hissettiğimi bilmiyorum.” ya da daha da kötüsü “Ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum!” artık.
Hal böyle olunca ya sürekli olarak öfkeli hissediyor, öfke patlamaları yaşıyor, kırıp döküyoruz ya da ne hissettiğimizi tamamen bilmez hale geliyoruz da vücutlarımız bizim susan dillerimiz yerine bu duyguları açığa çıkarıyor ama duyana, duyup da anlayana. Geçmek bilmez sırt, boyun, baş ağrıları çekiyor, mide rahatsızlıklarıyla boğuşuyoruz ya da uykularımız kaçıyor.
Şikayetimiz kaynağı bilinmez ya da asla dinmez bir öfkeyse veya fizyolojik temeli olmayan ama geçmek bilmeyen ağrılar, sızılar çekiyorusak; yapmamız gereken tek şey dönüp kendimize “Ben şuan ne hissediyorum?” sormak. Tabi yanıtlayabilmek için önce google’dan duygu çeşitlerine bakmak lazım geliyor, o ayrı 🙂