Reddedilme duyarlılığı, açık ya da potansiyel kişilerarası reddedilmeyi endişeyle ya da öfkeyle beklemek, kolayca algılamak ve aşırı tepki vermek için işleme eğilimidir . Reddedilme duyarlılığı ruhsal sağlık sorunlarıyla ilişkilidir, erken ergenlik döneminde zayıf sosyal uyum ve düşük refah için risk faktörü oluşturur .
Yüksek düzeyde reddedilme duyarlılığı olan ergenler, zararsız ipuçlarını reddedilme kanıtı olarak algılamakta, karşılık olarak saldırganlık ya da geri çekilme gibi öfkeli ya da kaygılı tepkiler ortaya çıkmaktadır. Gösterilen tepkiler kişiler arası reddedilme olasılığını artırarak, reddedilmeye dair aşırı beklentinin gerçek redde yol açacağı kendi kendini gerçekleştiren bir kehaneti doğurur .
Akran reddine dair endişe erken ergenlik döneminde artmaktadır. Akran reddi kaygı, öfke, yalnızlık ve depresyon gibi olumsuz psikolojik çıktılarla ilişkilidir ve reddedilme duyarlılığını artırmak için risk faktörü oluşturmaktadırlar . Yüksek reddedilme duyarlılığı tarafından teşvik edilen savunmacı duygusal tepkiler, destek alma olasılıklarını azaltarak, akran reddini arttırmakta ve akran reddinin artmasıyla da enerjisini kendisinden alan kısır döngü yaratabilmektedir. Öfkeli reddedilme beklentileri, saldırgan davranışları ve mağduriyet duygularını ortaya çıkarırken ; endişeli reddedilme beklentileri sosyal kaygı, geri çekilme, yalnızlık ve depresyonu oluşturmaktadır . Buna karşın reddedilme duyarlılığı yüksek olan ergenlerin tamamı olumsuz psikolojik sonuçlar göstermez. Ebeveyn desteğinin derecesi , ebeveynler ve arkadaşlarla ilişkisel stresörler ve bu ilişkisel bağların kalitesi, öz düzenleme kapasitesi , “en yakın” arkadaşların varlığı ve bu arkadaşlık ilişkisinin kalitesi gibi bazı değişkenlerin yüksek reddedilme duyarlılığı ile psikopatoloji arasındaki ilişkiyi hafiflettiği görülmektedir.